Op pakjesavond is iedereen gespitst op wat er komt. In ieder geval de kinderen. Maar de meeste dagen is iedereen druk met de dingen van de dag: werken, spelen, leren.
Ook in het verhaal dat Jezus vertelt is het meeste personeel druk met die dagelijkse dingen. Maar de deurwachter is er op gespitst wanneer de heer terugkomt. Heb je als gelovige niet van allebei iets? Leven en je taak uitvoeren in de tijd waarin je leeft. En tegelijk gespitst zijn op wat er na de tijd komt?

Advent

‘Dan schijnt de zon niet meer, de maan is niet te zien,
de sterren vallen neer: dan komt de zoon terug
en engelen zullen op zoek naar jullie zijn.

De bomen worden groen: de zomer gaat beginnen;

zo zullen jullie zien, dat dit gebeurt. En vlug:
mijn woord blijft staan. De rest gaat ooit voorbij

maar ik weet niet wanneer. Geen engel die het weet:
de vader heeft de tijd. Zorg dat je wakker blijft.

Het is of iemand voor een onbekende tijd vertrekt
en jou dan bij zijn spullen in zijn huis op wacht zet:
Hij komt terug, ’s ochtends, misschien, of ’s nachts, en dan
vraagt hij naar jou. De tijden zijn zo spannend

dat niemand kan gaan slapen.’

Menno van der Beek
bij Marcus 13: 24-37