Dorens en distels

Wanneer het stof terugkeert naar de aarde, weer wordt zoals het was,
wanneer de adem van het leven weer naar God gaat, die het leven heeft gegeven.
Lucht en leegte, zegt Prediker, alles is leegte.

Prediker 12:7-8

Ashes to ashes,
dust to dust.

Als je wel eens een Amerikaanse begrafenis in een film of serie hebt gezien, goeie kans dat je dan – met Psalm 23: ‘though I walk through the valley of the shadow of death, I will fear no evil’ – deze woorden uit Prediker hebt gehoord.

Stof tot stof,
aarde tot aarde.

Oftewel: de kringloop is rond, de cirkel sluit zich.
Alles, zoals de Prediker zegt, wordt weer zoals het was voordat jij bestond…

Nou, lekker dan!

Vorige week hoorden we toch dat er hoop was?!
Collega Tigelaar had zulke mooie woorden bij die even mooie tekst (Romeinen 8):

Want de schepping is ten prooi aan zinloosheid, niet uit eigen wil, maar door hem die haar daaraan heeft onderworpen. Maar: ze heeft hoop gekregen!

Nou, om te beginnen: van die hoop gaat niks af!

Alleen: het is en blijft vooralsnog: hoop.
En hoe rotsvast die hoop ook zijn mag, de werkelijkheid is anders. Wat onze ogen zien, wat onze vingers voelen, wat ons gevoel ons bij tijden toeschreeuwt is dat wat de Prediker verwoordde: leeg is alles, zinloos, waardeloos, doelloos.

Ja toch?

Zelfs al hoor je niet bij die egoïsten van gisteren en zet je je in voor God en je medemens, dan nog! Hoeveel Oekraïners je ook bergen kunt, de vluchtelingenstroom droogt nooit op. Je regelt zonnepanelen en gaat van het gas af, maar één Boeing die voor de landingsrechten van de KLM een passagierloos rondje Europa doet – en al je inspanning is drie keer zinloos.

‘Dorens en distels’ – God had ’t al gezegd toen wij ’t beter dachten te weten dan de paradijsschepper van den beginne. Dorens en distels, zweet en pijn, vijandschap en kinnesinne – dat zal de prijs zijn die jullie en de schepping betalen voor je hoogmoed en eigenwijsheid!

O?
’t Is allemaal dus ook nog onze eigen schuld?!
Yep!
Wij gaan ’t dus ook nooit oplossen – niet echt.

En toch…
Toch blijven we ’t proberen!
Om die hoop.
Die hoop, die van buiten ons komt.

Daarom kan diezelfde Prediker ook zeggen:

Het licht is zoet en
het is aangenaam voor de ogen
de zon te zien.