Tom gaat trouwen. Was lang van tevoren aangekondigd. Dus konden we de nodige voorbereidingen treffen. En dat hebben we geweten: ons eerste kleinkind! Fijn, toch zou je zeggen. O, ja, fijn??

Ja zeker, maar toch. Je moet erover nadenken wat we hem als cadeau zullen geven. Want eencadeau hoort erbij. Jazeker en van harte gegund. Maar het wringt. Oma moet nieuwe kleren. De oude volstaan niet. O nee? Nee, voor je kleinkind moet je wat over hebben, toch? Maar wat dan! Enzo slaat de stress toe. Welke jurk moet er worden gedragen? Is de kleur van de nieuwe jurk wel goed. Nee? Dan maar een andere kopen? En een bijpassend jasje kan ook niet. Veel te oud. Eerst maar even het internet raadplegen. Maar ik geef je het te doen. Keuze uit 1 of 2 modellen gaat nog wel. Maar het aanbod is zo overdonderend groot. De vrouwelijk familielijn maar raadplegen.
Natuurlijk horen daar ook nieuwe schoenen bij. En eindelijk komt het goed. Hoera! Na zoveel weken.
Maar in alle perikelen worden de mening en wensen van opa nauwelijks gehoord dan wel geraadpleegd.

En zo ziet opa zelf kans om zijn ideeën over de feestelijkheden gestalte te geven. Moest een zwart pak dragen, dat hoort zo. En er hangt nog wel eentje in de kast. Van vroeger, toen ouderlingen nog in zwart in de dienst hun werk deden. In feestelijk zwart was toen het motto. Opa vond en vindt zwart maar naargeestig. Zeker niet passend bij het feest van Tom. Maar oma vond dat wel. Impasse! Ten langen leste vond opa het tijd worden zelf maar te gaan shoppen. Dat het niet zo eenvoudig is een nieuw pak te kopen bleek al gauw. De afmetingen van opa waren, helaas, iets anders dan vroeger. Maar opa is wel een snelle beslisser. In no-time was de koop geslaagd. Compleet? Nee, er moest ook nog een passend shirt bij worden gekocht. En ook daar geldt de ijzeren wet van het vorderen van de leeftijd. En wat te denken van de kleur van sokken. En van de kleur van de schoenen…….

En zo wordt het feest van Tom een bron van grote zorg voor beide grootouders. Ja, alleen voor de versiering, voor de buitenkant ….

Gelukkig voor Tom, dat hij zich daarvan niets hoeft aan te trekken. Hij is het ‘feestvarken’ zullen we maar zeggen. Desalniettemin wensen opa en oma Tom en zijn bruid Lois van harte geluk en vooral Gods zegen toe.